درد هایم را برایت گفته ام..بشنو اکنون این سکوت تلخ را

در سقوط هم می توان سهمگین,

باشکوه, با صللابت وزیبا بود

این را به من آبشار آموخت. 

د‌‌ل‌تنگم و با هیچ کسم میل سخن نیست

کس در همه آفاق به دل‌تنگی من نیست

گل‌گشت چمن با دل آسوده توان کرد

آزرده‌دلان را سر گل‌گشت چمن نیست

از آتش سودای تو و خار جفایت

آن کیست که با داغ نو و ریش کهن نیست

بسیار ستم‌کار و بسی عهدشکن هست

اما به ستم‌کاری آن عهدشکن نیست

در حشر چو بینند بدانند که وحشی است

آن را که تنی غرقه به خون هست و کفن نیست

وحشی بافقی

سوختم ز آتش هجران تو ای یار بیا

تا نکشته است مرا طعنه ی اغیار بیا

من همه عمر تو را جسته و نایافته ام

تو عنایت کن و یک لحظه به دیدار بیا

من که از کوی طبیبم نگرفتم خبری

تو که دانی چه گذشته ست به بیمار بیا

همه جا گشتم و دستم به وصالت نرسید

تو بنه پای به چشم من و یک بار بیا

چه شود جلوه دهی خانه تاریک مرا

روز من شب شده اینک به شب تار بیا.

غلامرضا سازگار

امروز دل از کوچه دلدار گذر کرد

خاک قدمش بوسه واز خویش حذر کرد


آمد به خیالش رخ دلدار زهرسو

آن ناله وآهی که به دل بود اثر کرد


در خویشتن خویش بسی گم شد و لرزید

چون دید که دلدار از آن خانه سفر کرد


آن نام ونشانی که از او بود به فکرش

بی نام ونشان دید وتن از روح بدر کرد


هر خانه که میزد خبر از یار نبودش

رو سوی عدم کرد ودلش عزم خطر کرد


با آن که عدم جایگه روح وروان بود

از هر که بپرسید حواله به دگر کرد


جانا تو کجایی که چنین دوری ونزدیک

در یافتن روی توبایست سفرکردوسفرکرد


نادر اقبال